Albast (marmerachtige kalksteen)
Calciet kristal |
Albast Wit |
Albast Zwart |
Albast Caramel |
Albast Blauw |
Chemische samenstelling.
Albast is opgebouwd uit calciet kristallen (CaSO4) die samengeklonterd zijn tot kalkbrokken (CaCO3 · 2 H2O). Tussen de samengeklonterde kalkbrokken zitten barsten en scheuren die soms gevuld zijn met vervuild materiaal, waardoor albast soms een grillig karakter krijgt.
Eigenschappen en vindplaatsen.
Albast wordt vooral gedolven in Italië, Spanje en Egypte. Het is een marmerachtige kalksteen, die als knollen in de grond voorkomt. Albast is een transparante steensoort die bestaat uit niet helemaal uitgekristalliseerd gips (mineraal calciumsulfaat in kristallijne vorm). Albast kan melkachtig wit zijn met transparante aderen, maar komt ook voor in als helder wit, grijs, roze, roodachtig en bruin en de kleur is afhankelijk van de vindplaats. In sommige gevallen vertoont albast blauwe vlekken die een stuk harder zijn dan de rest van de steen. De aarde en de daarin aanwezige oxiden geven de steen zijn specifieke kleur.
Albastknollen vaak heel onregelmatigheden en zijn vaak vervuild door kleiresten en delen aarde die inde steen opgesloten zijn. Deze verontreiniging is karakteristiek voor albast en verleent de steen mede hierdoor zijn charme. Door zijn chemische samenstelling is albast niet weerbestendig. Weersinvloeden veranderen een glanzend gepolijst oppervlak in een doffe en ruwe structuur en tsten op den duur de vorm van het kunstwerk aan..
Raspen, hakken, schuren, polijsten
De hardheid van albast is zacht tot matig, maximaal hardheid 3 op de schaal van Mohs. De steen laat zich gemakkelijk bewerken door middel van zagen, raspen, hakken, schuren en polijsten. De bestanddelen van albast doen zich voor als kristallen, waardoor het bewerken van de steen deze stug aanvoelt. Dit is te vergelijken met het tegen de nerf in bewerken van hout. Het bewerken van albast met raspen of schuurpapier levert een korrelig poeder, dat heel goed gebruikt kan worden bij schilder. Albast is een transparante steen en wanneer het kunstwerk niet al te dik is, schijnt het invallende licht er diffuus doorheen. In het verleden toen er nog geen glas was, werd albast gebruikt om er kleine vensterglazen van te maken.
Ongekende mogelijkheden
Albast is verkrijgbaar in knollen, schijven en blokken. De schijven zijn uit een knol gezaagd en tonen de dwarsdoorsnede van de knol, met als contour de ruw gevormde buitenkant. Dit geeft een prachtig effect in combinatie met invallend licht.
Albast is eer zeer bewerkelijke steen waarin zeer uiteenlopende kunstwerklen gemaakt kunnen worden. Albast is heel goed te combineren met andere materialen, zoals hout, natuursteen, glas, staal enzovoorts.
Kalkalbast
Kalkalbast is een geelachtig wit, vrij hard marmer. Het wordt ook oriëntaalse albast genoemd omdat het al in de oudheid bewerkt werd in het Midden-Oosten. Een andere naam is onyxmarmer, omdat de gebande structuur aan onyx herinnert. De Griekse naam alabastrites is wellicht afkomstig van de stad Alabastron, in Egypte, waar de steen werd gedolven, maar het is ook mogelijk dat de stad naar de steen is vernoemd. Er is tevens gesuggereerd dat de naam uit het Arabisch stamt.
Het oriëntaalse albast werd veel gebruikt om parfum- en zalfflesjes van te maken. Bovendien werden Egyptische canapische vazen vaak van albast gemaakt.
Gipsalbast
Gipsalbast (of seleniet) is een doorschijnende steensoort die bestaat uit niet helemaal uitgekristalliseerd gips en wordt in knollen aangetroffen. De vindplaatsen zijn onder andere Engeland, Italië, Spanje en Egypte. Aan de buitenkant vertonen de albastknollen vaak onregelmatigheden. Kleiresten en delen aarde bevinden zich hier voor een deel in de steen. Deze verontreiniging is karakteristiek voor albast en verleent de steen mede hierdoor zijn charme.
Tegenwoordig wordt gipsalbast nog steeds gebruikt voor het vervaardigen van kunst- en gebruiksvoorwerpen.